təravətli

təravətli
sif. və zərf
1. Təravəti olan; tər, təzə. Təravətli gül. – . . Hər tərəfdə otlar göyərmiş, ağacları təravətli yarpaqlar örtmüşdür. M. İ..
2. Təmiz, saf, sərin. Bayırda gözəl, ilıq dağ yerlərinə məxsus yüngül təravətli bir iyun sabahı açılırdı. M. Rz.. Öz canından əziz tutur; Təravətli yaylaqları. H. Hüseynzadə.
3. Sağlam, sağlam görünüşlü, gümrah, gözəl, cazibəli. Təravətli gənc. – <Şəmsiyyə> incə, ətirlənmiş və təravətli bir xanımdır. M. İ..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • təravətlənmək — f. 1. Təzələnmək, tərlənmək, lətafətli olmaq. Sulandıqda güllər təravətlənir. – Aralanır buludlar; Təravətlənir otlar. A. S.. 2. Sərinləşmək, sərin olmaq. Hava təravətlənir. 3. Sağlamlaşmaq, gümrahlaşmaq, canlanmaq. Dağda adam təravətlənir. –… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • şehlik — 1. Bax şehli 1 ci mənada. Şehlik və nəmişlik gündə duza artıq meyil edən təpəl camış müti bir qul kimi Qaraxana baxmağa başlardı. S. R.. 2. məc. Təzə, tər, təravətli. Gəncliyin ən şehlik və təravətli vaxtlarını müsəlmanların qorxusundan damın… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • tər — 1. is. 1. Xüsusi dərialtı vəzilərin ifraz etdiyi şəffaf maye. Maşında oturanların alnından tər süzülürdü. M. İ.. Arvad kişinin alnının dərin qırışlarına dolmuş soyuq təri sildi. B. Bayramov. Tər aparmaq (basmaq) – çox işləməkdən və ya istidən çox …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • rətib — ə. 1)yaş, islaq, nəm(iş), rütubətli; 2) təzə, yaşıl, təravətli …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • sahibnəzər — ə. «nəzər sahibi» təravətli, zəkalı; düşüncəli, mərifətli …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • abdar — sif. <fars.> 1. Sulu, şirəli, təravətli, lətafətli. Özündən oldu meyə bəzmdən kənar olmaq; Qələtdi bəhs ləbi ləli abdarınla. Q. Z.. Nazənin qız . . yanaqları kimi qızarmış bir qızılgül dərib, şirmayı əli ilə abdar ləblərinə yaxınlaşdıraraq …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • tərxan — I (Bakı, Kürdəmir, Şərur) ərköyün II (İmişli, Kürdəmir) 1. zərif 2. gözəl, təravətli. – Tərxan mahudu koldakosda geymək olmaz (Kürdəmir); – Bi yaxşı tərxan arvadı var (İmişli) …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • mütərra — ə. təptəzə, təravətli …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • nəqi — ə. 1) saf, pak, təmiz; 2) təravətli, təzə …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • sirab — f. 1) sudan doymuş, su içib doymuş; 2) sulu, təravətli; 3) m. dolğun …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”